Teheranul față în față cu Bush și Kuznețov!
Dec 1st, 2011 by admin
Amiral Kuzneţov se îndreaptă spre apele Siriei, unde se află deja alte trei nave militare rusești, dar și flota americană din Mediterana, în frunte cu portavionul George Bush.
Cele trei vase ruse, aflate în apele maritime siriene, au adus specialiștii militari necesari pentru desfăşurarea rachetelor ruseşti S-300, ce vor face parte din sistemul antiaerian sirian.
În plus, rușii instalează şi un nou sistem radar, pentru apărarea celor mai importante obiective militare și industriale siriene, dar și a bazei navale rusești, din portul Tartus. Aceasta fiind singura bază, de pe malul Mării Mediterana, pe care Rusia o mai are, fiind construită în epoca sovietică.
Sistemul radar este capabil să urmărească 100 de ținte simultan și să intercepteze 12 rachete separate.
Rusia refuză, cu obstinație, împreună cu China, să se alăture Occidentului, în condamnarea represiunii din Siria, care s-a soldat cu mai mult de 3.500 de morţi, conform datelor ONU, și se opune, în continuare, oricăror sancțiuni împotriva Damascului.
Portavionul Amiral Kuzneţov este într-un “marș de forță” în apele Mediteranei. Se va opri în porturile Beirut, Genoa și în Cipru. Dar el va rămâne în rada portului militar Tartus, împreună cu celelalte nave de război rusești.
Situația din Mediterana este și așa tensionată de relația dintre Cipru/partea greacă și guvernul turc. Platforma din jurul insulei este bogată în resurse petroliere, iar Turcia, fiind cea mai mare forță militară a zonei, are nevoie de petrol. Acum a început să facă concesii – la cererea UE – de tipul celor făcute de Beijing, Taipei-ului.
Ministrul turc al integrării, Egemen Bagis, a declarat că simplele acorduri între părți nu implică o recunoaștere a Republicii Turce a Ciprului de Nord, acestea reflectând numai o relație comercială.
Turcia, conform declarației ministrului amintit, va deschide toate aeroporturile/porturile avioanelor/vaselor aparținând ciprioților greci, membri ai UE, de îndată ce British Airways, Air France KLM sau Luthansa vor ateriza pe aeroportul Ercan, din nordul Ciprului, aflat sub ocupația Turciei.
În partea cealaltă a lumii, ca din întâmplare, după reuniunea ASEAN de la Bali, din Indonezia, ministerul chinez al apărării a anunțat că Marina Armatei Populare de Eliberare va desfăşura exerciții militare. Mai precis, acestea au loc în vestul Oceanului Pacific, la sfârșitul lui noiembrie.
Și totuși, nu prezența flotei rusești sau americane în zonă este elementul important. Oricum, pentru Rusia contează demonstrația de forță, reflectată masiv de media rusească, menită să aducă voturi suplimentare viitorului președinte, Vladimir Putin. O astfel de soluție este similară celor utilizate de propaganda anilor 80, în fostul URSS.
Problema actuală pentru Siria, dar și pentru întreaga regiune, este sprijinul acordat de Teheran, Damascului.
După înăsprirea sancțiunilor asupra Damascului, din partea UE și SUA, acestora s-au alăturat reprezentanții Ligii Arabe. Care au elaborat o serie de măsuri împotriva Siriei, după ce aceasta a ignorat un ultimatum al organizaţiei panarabe, pentru a accepta un plan de ieşire din criză, ce prevedea sfârşitul violenţelor şi trimiterea de observatori arabi în ţară.
Liga Arabă impune “îngheţarea tuturor tranzacţiilor comerciale guvernamentale cu Guvernul sirian, cu excepţia produselor vitale pe care poporul sirian ar putea să le resimtă” și de asemenea “îngheţarea conturilor bancare ale Guvernului sirian“, din ţările arabe, a “tranzacţiilor financiare” cu Siria şi a “tuturor tranzacţiilor cu Banca Centrală” siriană.
Dar să revenim la Teheran, aflat în plin scandal diplomatic cu Londra. Iranul – care a definit SUA ca răul cel mare, Israelul drept răul cel mic și Anglia… vulpea bătrână – dorește rămânerea la putere a lui Assad, pe care-l sprijină politic, economic și militar. Actuala criză i-a apropiat, și mai mult, pe liderii iranieni de cei sirieni.
Ayatollahul Ali Khamenei, liderul suprem al Iranului, a declarat că: actuala mișcare de eliberare a Siriei este un complot pus la cale de SUA… de aceea orice mișcare islamică sau anti-americană noi o sprijinim.
Garda Revoluționară Islamică evaluează demonstrațiile ca fiind rezultatul unei conspirații occidentale.
Alaeddin Boroujerdi, președintele Comitetului de Politică Externă și Securitate Națională, a Parlamentului Iranian, a declarat la Cairo, pe 8 august că : America a pierdut Egiptul și acum țintește Siria.
Pentru conducerea Iranului, Siria este frontul bătăliei împotriva americanilor, iar fără loialitatea lui Assad, a doua linie a frontului – Hamas și Hezbollah – s-ar prăbuși.
Teheranul, potrivit unor surse americane, transmite ajutoare anuale în valoare de 100 milioane $, Hezbolahului, constând în echipamente militare, muniție și alte bunuri de folosință imediată, toate transportate prin Siria.
Turcii au interceptat, în lunile august și noiembrie alte două transporturi de echipamente militare.
În aprilie, Iranul a furnizat Siriei arme, echipamente de supraveghere (inclusiv sisteme de monitorizare e-mail, telefoane celulare și pentru rețelele sociale de media, dar și echipamente destinate războiului cibernetic) și a asigurat antrenarea militarilor.
Tehnologia de supraveghere asigurată este una sofisticată, probabil a doua după cea chinezească. Imediat după livrarea echipamentelor, Assad a ridicat restricțiile asupra rețelelor media.
Acum, la Damasc, conform unor surse din rândul refugiaților, se găsesc forțe de represiune iraniene, care acționează împotriva demonstranților. Printre luptători par a fi membri ai forțelor de elită Qud, o parte a Gardienilor Revoluției. Pentru ei, mișcările de stradă din Siria sunt similare cu cele din Iran din 2010.
Marele Ayatolah Dastgheib, membru al Ansamblului Experților și ghidul spiritual al șiiților musulmani, a întrebat, în sesiunea dedicată interpretării Coranului, desfășurată la moscheea Qoba din Shiraz, dacă resursele Iranului se cheltuiesc pentru protecția regimului din Siria: “Where should the public wealth that could make this country one of the best in the world be spent? Should it be sent to Syria, so they can oppress the people?”
Iranul mai are alți doi aliați în regiune, Turcia și Hamas, cu care are probleme. Primul ministru turc Recep Tayyip Erdogan a devenit critic la adresa regimului Asaad, iar Hamas a refuzat să organizeze demonstrații în zona Gaza pro-Assad.
Assad are şanse mai mari, ca să rămână la putere decât înaintașii săi Zine el-Abidine Ben Ali, Hosni Mubarak și Muammar al-Qaddafi. Va face probabil concesii contestatarilor, dar încă este necesară multă forță, ca să fie scos din fotoliul prezidențial.
Conaționalii alauiți controlează forțele armate, care sunt cheia supraviețuirii, iar iranienii antrenează și alimentează, cu logistică, forțele de securitate.
Siria este vitală pentru Iran și chiar dacă guvernul actual va cădea, Teheranul se va implica în găsirea unei soluții favorabile menţinerii minimei sale influenţe, în acest stat – devenit placă turnantă a raporturilor dintre Washington D.C. şi Moscova, cele generate de situaţia fluidă din Orientul Mijlociu.
PS: bun articolul de pe blogul lui Ion Petrescu-Rusia trimite nave de război spre Siria